قوانین ضد پولشویی برای ارزهای دیجیتال

ارزهای دیجیتال، به دلیل ویژگی‌های خاص خود همچون ناشناس بودن و عدم وابستگی به نهادهای مرکزی، می‌توانند بستر مناسبی برای فعالیت‌های غیرقانونی مانند پولشویی و تأمین مالی تروریسم باشند. به همین خاطر، قوانین ضد پولشویی ابزاری حیاتی برای حفاظت از بازار و ایجاد اعتماد است. در این مقاله از ایران بروکر، به نقش قوانین ضد پولشویی برای ارزهای دیجیتال و نحوه اجرای آن در کشورهای مختلف می‌پردازیم و همچنین چشم انداز آینده این قوانین و تاثیر آن بر بازار رمزارزها را بررسی می‌کنیم. همراه ما باشید.

 قوانین ضد پولشویی ارزهای دیجیتال چیست؟

قوانین ضد پولشویی ارزهای دیجیتال (AML) به مقررات و تدابیری اشاره دارد که برای شناسایی و جلوگیری از فعالیت‌های غیرقانونی مانند پولشویی، فرار مالیاتی و تامین مالی تروریسم از طریق رمزارزها طراحی شده‌اند. در حالی که قوانین ضد پولشویی به طور مرسوم روی ارزهای فیات اعمال می‌شد، اهمیت آنها در حوزه ارزهای دیجیتال بیش از پیش برجسته شده است، که دلیل آن هم غیرقابل‌شناسایی بودن رمزارزها و دسترسی جهانی به تراکنش‌های بلاک چین است. فرآیندهای AML مانند احراز هویت (KYC)، اکنون برای صرافی‌های رمزارزی و والت‌های بلاکچینی بسیار مهم است و تضمین می‌کند که نهادها و مؤسسات از الزامات قانونی تبعیت می‌کنند. با توجه به گسترش پذیرش رمزارزها، انطباق با قوانین ضدپولشویی ارزهای دیجیتال نقش کلیدی در حفظ اعتماد، شفافیت و امنیت در این اکوسیستم ایفا می‌کند.

چرا قوانین ضد پولشویی برای ارزهای دیجیتال مهم است؟

یکی از بزرگ‌ترین مشکلات صنعت کریپتو این است که به یک مرکز جهانی برای جرائم مالی تبدیل شده است. تدابیر ضد پولشویی در صنعت ارز دیجیتال به چند دلیل کلیدی حیاتی است:

• جلوگیری از فعالیت‌های غیرقانونی: اقدامات AML برای مبارزه با فعالیت‌های غیرقانونی مانند پولشویی و تامین مالی تروریسم حیاتی است. به عنوان نمونه، در سال 2020، صرافی های ارز دیجیتال به بیش از 2.3 میلیارد دلار پولشویی متهم شدند که نیاز به قوانین ضد پولشویی برای ارزهای دیجیتال را نشان می دهد.
• تضمین یکپارچگی بازار: مقررات ضد پولشویی ثبات و قابل اطمینان بودن در بازار ارزهای دیجیتال را افزایش می‌دهد و باعث جلب اعتماد بیشتر کاربران و سرمایه‌گذاران می‌شود. صرافی بیتمکس (BitMEX) نمونه بارز این مسئله است که چگونه فقدان مقررات می‌تواند منجر به زیان مالی و اعتباری قابل توجهی شود.
• اجتناب از جریمه‌های رگولاتوری: عدم رعایت مقررات ضد پولشویی می‌تواند منجر به عواقب قانونی و مالی جدی شود. پلتفرم‌های ارزهای دیجیتالی که از اجرای تدابیر AML سر باز می‌زنند ممکن است توسط قانون‌گذاران با جریمه‌های سنگین و محدودیت‌های عملیاتی جریمه شوند.

الزامات AML برای ارزهای دیجیتال

با توجه به ریسک‌ها و چالش‌های منحصربه‌فرد بازار کریپتو، نیاز این صنعت به قوانین ضدپولشویی موثر هر سال بیشتر می‌شود. رگولاتورهای جهانی نیز به اهمیت تنظیم و قانون‌مند کردن شرکت‌های رمزارزی پی برده‌اند. با این حال، این مقررات بسته به هر کشور متفاوت است، برخی از دولت‌ها دستورالعمل‌های جامع ارائه می‌دهند در حالی که برخی دیگر هنوز به تدوین قوانین دقیق‌تری برای ارزهای دیجیتال نیاز دارند.

FATF نقش مهمی در تنظیم استانداردهای جهانی قوانین ضد پولشویی برای ارزهای دیجیتال ایفا می‌کند و ریسک پولشویی و تامین مالی تروریسم را به حداقل می‌رساند. با توجه به تکامل سریع صنعت کریپتو، این مقررات برای جلوگیری از سوءاستفاده از آسیب‌پذیری‌های صرافی‌ها، کیف پول‌ها و سایر ارائه‌دهندگان خدمات دارایی‌های مجازی به‌طور مداوم به‌روزرسانی می‌شوند. الزامات اصلی AML که در سطح جهانی پذیرفته شده‌اند عبارت‌اند از:

• رویکرد مبتنی بر ریسک: انجام ارزیابی‌های کامل ریسک ارزهای دیجیتال برای شناسایی آسیب‌پذیری‌ها و پیشگیری از جرائم مالی ضروری است. بخش کریپتو ریسک‌های مشخصی دارد، ازجمله ذخیره‌سازی امن کلیدهای خصوصی، شفافیت تراکنش، پارامترهای جغرافیایی، و کانال‌های تحویل مانند پلتفرم‌های دیجیتال و دستگاه‌های خودپرداز کریپتو. ارزیابی‌ ریسک به شرکت‌ها کمک می‌کند تا منابع خود را برنامه‌ریزی و استراتژی‌های توسعه کسب و کار خود را هدایت کنند. ارتباط مداوم با ذینفعان تضمین می‌کند که فرآیند ارزیابی ریسک جامع و دقیق است.
• احراز هویت (KYC): احراز هویت (KYC) در فضای ارز دیجیتال به دلیل ناشناس بودن تراکنش‌ها ضروری و حیاتی است. مدارک شناسایی مشتری، مانند نام کامل، تاریخ تولد، شناسنامه، و آدرس محل سکونت برای راه‌اندازی یک حساب کاربری در یک پلتفرم کریپتو ضروری است. به این ترتیب، شرکت‌های ارز دیجیتال می‌توانند هویت مشتریان خود را تأیید کرده و در صورت فعالیت مشکوک، آن‌ها را ردیابی کنند.
• بررسی دقیق مشتری (CDD): CDD به معنای ارزیابی ریسک هر مشتری و اعمال روش‌های مناسب کاهش ریسک است. روش‌های CDD شامل نظارت مستمر بر حساب‌های مشتری و تراکنش‌ها برای رسیدگی به مسائل مقرراتی ناشی از غیرمتمرکز بودن بازار رمزارزها است. چک و بررسی منظم اطلاعات مشتری نیز برای شناسایی مجرمان با استفاده از روش‌هایی مانند تغییر IP ضروری است.

روش‌های مختلف برای بررسی دقیق مشتری در صنعت ارزهای دیجیتال

بهترین تدابیر برای بررسی دقیق مشتری در صنعت ارزهای دیجیتال شامل موارد زیر است:

• رصد تراکنش: شرکت‌های ارزهای دیجیتال می‌بایست تراکنش‌های بزرگ، غیرمعمول یا مشکوک، را در پلتفرم‌های خود زیر نظر داشته باشند. رصد تراکنش ارزهای دیجیتال به دلیل نیاز به مقررات شفاف و ناشناس بودن تراکنش‌های بلاک چین چالش‌برانگیز است. با این حال، با تکنیک‌هایی مانند تجزیه و تحلیل بلاک چین، نظارت بر رفتار کاربر و هوش مصنوعی، موسسات مالی و رگلاتورها می‌توانند مدیریت بهتری داشته باشند و خطر جرائم مالی را کاهش دهند.
• راه‌حل‌های تکنولوژیکی: رگلاتورها توصیه می‌کنند که شرکت‌ها از ابزارهای مبتنی بر هوش مصنوعی مانند Sanction Scanner برای ساده‌سازی فرآیندهای انطباق با قوانین ضد پولشویی برای ارزهای دیجیتال و بهبود تشخیص و پیشگیری از مشکلات مالی استفاده کنند.
• متخصصین AML: استخدام متخصصین قوانین ضد پول‌شویی ارزهای دیجیتال می‌تواند به حرفه‌ای کردن فرآیند انطباق با مقررات کمک کند.
• تبعیت از مقررات خاص کشور: حوزه‌های قضایی مختلف ممکن است دیدگاه‌های متفاوتی در مورد مقررات ارزهای دیجیتال داشته باشند. شرکت‌های رمزارزی باید از جزئیات و ملاحظات منحصربه‌فرد هر دولت در زمینه‌های مختلف آگاه باشند.

برای انتخاب بهترین صرافی ارز دیجیتال ایرانی، به صفحه نقد و بررسی صرافی‌ ها در ایران بروکر مراجعه کنید.

مروری بر قوانین ضد پولشویی ارز دیجیتال در سراسر جهان

هر کشوری در جهان قوانین مختلفی برای مبارزه با پولشویی دارد؛ اما قوانینی نیز برای مبارزه با پولشویی در بخش ارزهای دیجیتال در سطح جهان وجود دارد، مانند قانون تراول FATF.

قانون تراول اف ای تی اف (FATF)

در سال 2013، اف‌ای‌تی‌اف (FATF) یک سری قوانین را برای مبارزه با پولشویی ایجاد کرد. در حال حاضر ۳۵ کشور از ۱۳۵ عضو اف‌ای‌تی‌اف قوانین نقل و انتقال را وضع کرده و ۲۷ کشور نیز اقدامات اجرایی را آغاز کرده‌اند. قانون تراول اف‌ای‌تی‌اف مؤسسات مالی و ارائه‌دهندگان خدمات دارایی مجازی را ملزم می‌کند که اطلاعات شخصی فرستندگان و گیرندگان رمزارزها را جمع‌آوری و مبادله کنند. الزامات اساسی این قانون عبارت‌اند از:

• جمع‌آوری اطلاعات: VASP ها یا همان «ارائه‌دهندگان خدمات دارایی مجازی» باید جزئیات مربوط به منبع و گیرنده تراکنش را جمع‌آوری و توزیع کنند. هنگامی که یک تراکنش از آستانه هزار دلار فراتر می‌رود، VASP ها باید داده‌های هویتی اضافی مانند نام، آدرس کیف پول و آدرس‌های فیزیکی را جمع‌آوری کنند.
• آستانه‌ها: اطلاعات اولیه مانند نام و آدرس کیف پول برای تراکنش‌های زیر آستانه تعیین‌شده مورد نیاز است اما نیازی به صحت‌سنجی (Verification) ندارد مگر اینکه فعالیت مشکوکی شناسایی شود.

قانون تراول یک تحول در حوزه قانون‌گذاری صنعت ارزهای دیجیتال است که با چالش‌هایی از لحاظ اجرا و انطباق با مقررات همراه است. این قانون مستلزم توسعه سیستم‌های جدید برای به اشتراک‌گذاری امن داده‌های شخصی در پلتفرم‌های مختلف است که در مقایسه با موسسات مالی مرسوم یک نیاز جدید برای بخش کریپتو است.

توضیح بیشتر: قانون تراول برای دارایی های کریپتو بیان می کند که هر تراکنش رمزنگاری که از آستانه خاصی عبور می کند باید با اطلاعات شخصی مشتری همراه باشد. علاوه بر این، VASPها (ارائه‌دهندگان خدمات دارایی مجازی) باید مشتری طرف مقابل را تحریم کنند و VASP طرف مقابل را بررسی کنند. کسب‌وکارهای کریپتو و دی‌فای باید برای درک و آمادگی برای رعایت این مقررات یا خطر از دست دادن مجوزهای عملیاتی خود زمان بگذارند.

مقررات AML در ایالات متحده

صرافی‌های ارزهای دیجیتال که در ایالات متحده فعالیت می‌کنند باید از قوانین KYC و AML پیروی کنند زیرا عدم انجام این کار ممکن است منجر به بسته شدن آن‌ها شود. هدف شبکه اجرای جرائم مالی (FinCEN) آمریکا حفاظت از سیستم مالی در برابر فعالیت‌های غیرقانونی با الزام این صرافی‌ها به انجام بررسی‌های KYC و استقرار سیستم‌های AML است.

وزارت خزانه‌داری ایالات متحده همچنین ارائه گزارش مالیاتی جدیدی را برای پلتفرم‌های ارزهای دیجیتال پیشنهاد کرده است. آنها باید با استفاده از فرم جدید، فرم 1099-DA، اطلاعات دقیق تراکنش را به IRS گزارش دهند که برای ساده کردن گزارش سود و زیان ارزهای دیجیتال طراحی شده است. انتظار می‌رود این قوانین در سال 2025 اجرایی شود.

فضای رگلاتوری رمزارزها در ایالات متحده پیچیده است و بیت کوین بسته به رگلاتور به صورت متفاوتی طبقه‌بندی می‌شود: به عنوان ارز توسط خزانه‌داری، اوراق بهادار توسط SEC و یک کالا توسط CFTC. این تنوع، همراه با قوانین فدرالی و ایالتی متفاوت، یک فضای حقوقی چندوجهی ایجاد می‌کند. برای مقاصد مالیاتی، ارزهای دیجیتال به عنوان دارایی تلقی می‌شوند و کاربران را ملزم به گزارش تراکنش‌ها و رعایت مقررات مالیات بر عایدی سرمایه می‌کند.

قوانین ضد پولشویی برای ارزهای دیجیتال در اتحادیه اروپا

اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۳ مقررات مربوط به دارایی‌های مجازی را با ارائه قوانین مهمی که هدف آن جلوگیری از سوءاستفاده آنها از پولشویی و تامین مالی تروریسم است، تدوین کرد. به عنوان بخشی از طرح بزرگ‌تر دیجیتال فایننس اتحادیه اروپا، مقررات بازار دارایی‌های رمزنگاری‌شده (MiCA) دستورالعمل‌های گسترده‌ای را برای محافظت از سرمایه‌گذاران و حفظ ثبات مالی ارائه می‌دهد. میکا برای محافظت از مشتریان در برابر طرح‌های کلاهبرداری، قوانین سخت‌گیرانه‌ای را در مورد پلتفرم‌های رمزارزی وضع می‌کند و از آن‌ها می‌خواهد ذخایر نقدی کافی داشته باشند و مسئولیت دارایی‌های از دست رفته را بپذیرند.

علاوه بر میکا، مقررات سال ۲۰۲۳ برای اطمینان از شفافیت در انتقال رمزارزها تدوین شد. صرف نظر از مبلغ تراکنش انتقال، این قانون ارائه‌دهندگان خدمات دارایی‌های دیجیتال را موظف می‌کند که اطلاعات جامعی را درباره فرستنده و گیرنده تراکنش جمع‌آوری کنند. این اقدام برای مطابقت با مقررات بین‌المللی تدوین‌شده برای کمپین جهانی علیه پولشویی در نظر گرفته شده و قرار است هر دو از ۳۰ دسامبر ۲۰۲۴ اجرایی شوند.

مقررات ضد پولشویی ارز دیجیتال در انگلستان

بریتانیا با هدف تبدیل شدن به یک مرکز جهانی برای فناوری دارایی‌های رمزنگاری شده، گام‌های بزرگی برای تنظیم و قانونمند‌ کردن ارزهای دیجیتال برداشته است. با وجود خروج از اتحادیه اروپا، بریتانیا از دستورالعمل‌ها تبعیت کرد و مقررات دستورالعمل‌های پنجم و ششم ضد پولشویی اتحادیه اروپا را در قوانین ملی تصویب کرد. نهاد نظارتی اصلی که سازمان‌های ارزهای دیجیتال را نظارت می‌کند نیز مرجع راهبرد مالی (FCA) است.

دولت بریتانیا همچنین اقدامات جدیدی را برای افزایش شفافیت قانونی ارائه کرده است، ازجمله مشاوره در مورد ساختار خدمات مالی آینده برای ارزهای دیجیتال توسط وزارت خزانه‌داری HM در فوریه ۲۰۲۳ و محدودیت‌های جدید تبلیغات مالی که توسط FCA در اکتبر ۲۰۲۳ راه‌اندازی شد. در حالی که چارچوب بریتانیا با قانون میکای اتحادیه اروپا متفاوت است، شرکت‌های رمزارزی بریتانیا که بازارهای اتحادیه اروپا را هدف قرار می‌دهند باید با قوانین بریتانیا و اتحادیه اروپا ازجمله اخذ مجوز MiCA و رعایت مقررات انتقال وجوه (TFR) هنگام ارائه خدمات در اتحادیه اروپا مطابقت داشته باشند.

برای بررسی و انتخاب بهترین صرافی ارز دیجیتال خارجی، به صفحه نقد و بررسی صرافی ها مراجعه کنید.

قوانین ضد پولشویی برای ارزهای دیجیتال در چین

چین قصد دارد تا سال ۲۰۲۵ قانون AML خود را با تاکید بر تراکنش‌های مرتبط با ارزهای دیجیتال تغییر دهد. این اولین به‌روزرسانی مهم مقررات AML چین از سال ۲۰۰۷ است که به دلیل افزایش محبوبیت دارایی‌های دیجیتال برای پولشویی انجام می‌شود. بازنگری‌های پیشنهادشده توسط شورای ایالتی با هدف اعمال محدودیت‌های شدیدتر و مجازات سنگین‌تر برای پولشویی در مقیاس بزرگ، به عنوان معاملات بالای پنج میلیون یوان (۶۸۵ هزار دلار) تعریف شده است.

علیرغم ممنوعیت کلی ارزهای دیجیتال از سال ۲۰۲۱، ماهیت غیرمتمرکز آنها به مصرف‌کنندگان چینی اجازه داده است تا به صرافی‌های رمزارزی دسترسی داشته باشند و خطر پولشویی را افزایش دهند. اقدامات سختگیرانه AML چین، مانند تمرکز آن بر یوآن دیجیتال و تحریم‌های سختگیرانه آن، با رویکردهای بازار پسند سایر کشورهای منطقه، مانند کره جنوبی و ژاپن، در تضاد است.

قوانین ضد پولشویی ارزهای دیجیتال در هند

در هند، مقررات ارزهای دیجیتال در حال تکامل، اما همچنان نامنسجم است. قانون جلوگیری از پول شویی (PMLA) کسب و کارهای ارز دیجیتال را ملزم می‌کند تا از مقررات AML پیروی کنند و مجوزهایی را از واحد اطلاعات مالی هند (FIU-IND) دریافت کنند. قانون حمایت از مصرف کننده (۲۰۱۹) نیز شفافیت در تراکنش‌های کریپتو را برای محافظت از مصرف‌کنندگان الزامی می‌کند.

۳۰درصد از سود تراکنش‌های ارز دیجیتال مشمول مالیات می‌شوند و برای تراکنش‌های بیش از ۵۰ هزار روپیه (۶۰۰دلار) یک درصد مالیات کسر می‌شود. علیرغم عدم قطعیت مقرراتی، هند با ابتکاراتی مانند Telangana Web3 Sandbox در حال بررسی مقررات ساختاری است.

قوانین ضد پولشویی برای ارزهای دیجیتال در ترکیه

بخش بیت‌کوین ترکیه به دلیل بی‌ثباتی اقتصادی و جمعیت دوست دار فناوری این کشور در حال گسترش است. کشورهای منطقه مانند گرجستان نیز قوانین ارزهای دیجیتال را اجرا کرده‌اند که بیانگر روند گسترده‌تری است. ترکیه در سال ۲۰۲۱ قانونی را برای تنظیم ارزهای دیجیتال تصویب کرد که پرداخت‌ها را محدود اما ترید و نگهداری رمزارزها را مجاز می‌کند. به دنبال تغییراتی در قانون AML، ارائه‌دهندگان خدمات کریپتو اکنون ملزم به انجام احراز هویت (KYC) و گزارش فعالیت‌های مشکوک به هیئت بررسی جرائم مالی (MASAK) هستند.

در سال 2024، ترکیه قوانین جامعی را برای بهبود بازار ارزهای دیجیتال خود معرفی کرد. قانون جدید دارایی‌های رمزنگاری‌شده، ارائه‌دهندگان خدمات رمزارزی را ملزم می‌کند که مجوزهای هیئت بازار سرمایه (CMB) را دریافت و از الزامات قوی ضد پولشویی پیروی کنند. این قانون ترکیه را با استانداردهای بین‌المللی همسو کرده و نگرانی‌های اف‌ای‌تی‌اف را برطرف می‌کند. از آنجایی که ترکیه خود را به عنوان یک بازیگر مهم در فضای ارزهای دیجیتال در منطقه معرفی می‌کند، اقدامات جدیدی برای محافظت از یکپارچگی بازار و جذب سرمایه در نظر گرفته است.

خطرات پولشویی برای صنعت کریپتو

این روزها مجرمان به طور فزاینده‌ای از ارزهای دیجیتال برای نقل و انتقال پول بین کشورها استفاده می‌کنند. برخی از دلایلی که چرا تجارت ارزهای دیجیتال در معرض خطر جرائم مالی قرار دارد به شرح زیر است:

۱. امور مالی غیرمتمرکز (دیفای)

در فضای ارزهای دیجیتال، احراز هویت، رصد تراکنش‌ها و گزارش مؤثر فعالیت‌های مشکوک چالش‌برانگیز است زیرا هیچ مرجع مرکزی برای اجرای این مقررات وجود ندارد.

فقدان رویه‌های سخت‌گیرانه به مجرمان اجازه می‌دهد حتی هنگام انجام تراکنش‌های بزرگ ناشناس بمانند و این امر ردیابی جریان وجوه غیرقانونی را برای رگلاتورها دشوار می‌کند. این امر فضای امن‌تری را در بازار ارزهای دیجیتال برای فعالیت‌های مجرمانه مانند پولشویی و تأمین مالی تروریسم ایجاد می‌کند که انجام آن‌ها در سیستم‌های مالی متمرکز و سنتی بسیار سخت‌تر است.

۲. نرم افزارهای مخرب (Ransomware)

در بازار ارزهای دیجیتال، باج افزارها به طور فزاینده‌ای برای پولشویی استفاده می‌شوند. مهاجمان اطلاعات قربانیان را رمزگذاری می‌کنند و تقاضای پرداخت با ارزهای دیجیتال مانند بیت‌کوین را دارند. آنها از ارزهای رمزنگاری شده برای جلوگیری از پیگیری قانونی جرائم خود استفاده می‌کنند، سپس رد پول را از طریق مبادلات یا با پنهان کردن سابقه تراکنش با تکنیک‌هایی مانند مخلوط کردن (Mixing) گم کرده و ردیابی تراکنش‌ها را دشوار می‌کنند. ظهور RaaS (باج افزار به عنوان یک سرویس) این خطرات را افزایش داده و نگرانی‌های AML را در صنعت ارزهای دیجیتال افزایش داده است.

۳. آسیب‌پذیری‌های امنیتی

کلاهبرداران علاقه خاصی به آسیب‌پذیری‌های ارزهای دیجیتال دارند. آن‌ها از آسیب‌پذیری‌های صرافی‌ها و کیف پول‌ها برای سرقت مبالغ هنگفتی از رمزارزها استفاده می‌کنند، و سپس از طریق شبکه‌های پیچیده پولشویی می‌کنند تا منبع وجوه را پنهان کنند. این تراکنش‌های غیرمتمرکز و ناشناس، ردیابی و بازیابی دارایی‌های سرقت شده را بسیار سخت می‌کنند. علاوه بر این، حملات پیچیده مانند «حملات ۵۱٪» می‌تواند قابلیت اطمینان بازارها را تضعیف کرده و چالش‌های مهمی را برای AML ایجاد کند.

۴. غیرقابل شناسایی بودن تراکنش‌ها

برخی از ارزهای دیجیتال دارای ویژگی‌های پیشرفته حریم خصوصی هستند که جزئیات تراکنش را پنهان کرده و ردیابی انتقال وجه را دشوارتر می‌کنند. حتی رمزارزهای اصلی مانند بیت کوین را می‌توان به صورت ناشناس با استفاده از تکنیک‌هایی مانند کیف پول‌های متعدد یا سرویس‌های ترکیبی استفاده کرد. مجرمان از این موضوع برای ارتکاب فعالیت‌های غیرقانونی، پولشویی و اجتناب از شناسایی بهره می‌برند. ظهور صرافی‌های غیرمتمرکز (DEX) نیز پیاده‌سازی تدابیر ضد پولشویی در صنعت ارزهای دیجیتال را پیچیده کرده است.

این خطرات نه تنها پولشویی ها، بلکه کلاهبرداران را نیز وسوسه می‌کند تا به جرائم مالی مرتکب شوند. کلاهبرداران اغلب افراد را فریب می‌دهند تا ارز دیجیتال یا اطلاعات شخصی خود را در اختیارشان بگذارند.

جمع بندی

قوانین ضد پولشویی برای ارزهای دیجیتال به عنوان یک ابزار حیاتی برای حفظ امنیت و اعتبار این بازار نوظهور عمل می‌کند. با توجه به رشد سریع و جذابیت این دارایی‌ها، اهمیت پیاده‌سازی و رعایت این قوانین بیش از پیش احساس می‌شود. این قوانین نه تنها به شفافیت و اعتمادسازی در معاملات کمک می‌کنند، بلکه از بروز فعالیت‌های غیرقانونی و کلاهبرداری نیز جلوگیری می‌نمایند. با همکاری رگلاتورهای مالی و پلتفرم‌های کریپتو، می‌توان به ایجاد یک اکوسیستم امن‌تر و پایدارتر برای کاربران و سرمایه‌گذاران دست یافت. در نهایت، رعایت قوانین AML نه تنها به نفع صنعت ارز دیجیتال است، بلکه به تقویت جایگاه آن در نظام مالی جهانی نیز کمک خواهد کرد.

سوالات متداول