قبلا با بروکرهای B-BOOK و A-BOOK آشنا شدیم. همچنین در درس قبل، با چالش‌های پیش روی بروکرهای A-BOOK آشنا شدیم. بروکرهای A-Book گاهی به عنوان بروکر STP نیز معرفی می‌شوند.
اما در واقع این معادل‌گذاری درست نیست!
هرچند که هر دو، از روش‌های انتقال ریسک بازار استفاده می‌کنند، اما دو روش متفاوت برای اجرای یک سفارش را در پیش می‌گیرند.
در این درس با ترجمه اختصاصی ایران بروکر، به تفاوت اجرای A-Book و STP در بروکرهای فارکس می‌پردازیم.
بروکر STP چیست؟
STP مخفف Straight-Through Processing به معنای پردازش مستقیم است.
احتمالا تا به حال کلمه STP را زیاد شنیده‌اید، و در سایت‌های بروکرهای فارکس این کلمه را زیاد دیده‌اید.
نکته مهم این است که بروکرهای خرده‌فروش فارکس اصطلاح STP یا پردازش مستقیم را گرفته‌اند، و معنای دیگری به آن داده‌اند!
STP از آن زمانی مطرح شد که تجارت الکترونیک در دسترس عموم قرار گرفت، و اشاره به روشی داشته که شرکت‌ها برای بهینه‌سازی سرعت پردازش تراکنش‌ها استفاده می‌کردند.
تجارت الکترونیکی، پردازش مستقیم یا همان STP را امکان‌پذیر می‌کند. با این روش معاملاتی که الکترونیکی ثبت می‌شوند، به صورت الکترونیکی هم می‌توانند پردازش (ثبت و تسویه) شوند. روش STP هیچ کاغذبازی‌ای ندارد، و تقریبا دخالت انسان در آن صفر است، و به همین خاطر امکان خطا در آن نیست. این روش، هزینه‌های عملیاتی و ریسک را به طور چشمگیری کاهش می‌دهد.
به طور خلاصه، با روش STP، کل فرآیند معامله بدون دخالت انسانی و کاملا الکترونیک انجام می‌شود .
این تعریف اصلی و اولیه STP بود، اما بعدا صنعت خرده‌فروشی فارکس در استفاده از آن خلاقیت به خرج داد، و معنای آن را تغییر داد.
امروزه STP تبدیل شده به یک اصطلاح جدید بازاریابی، و به این معنی است که بروکر فارکس به سفارش‌های شما «دست نمی‌زنند»، و در آن دخالتی نمی‌کنند. همچنین از ضرر شما سودی نمی‌برند، و ظاهرا «سفارش‌های شما را مستقیما به بازار می‌فرستند»!
همان‌طور که پیش از این هم گفتیم، سفارش‌های شما هیچ وقت به بازار اصلی فارکس نمی‌روند، و فقط بروکر فارکس طرف مقابل شما است. بروکر همیشه معامله‌ای مخالف معامله شما انجام می‌دهد.
اجرای STP در بازار فارکس چیست؟ | تفاوت A-Book و بروکر STP
گاهی معامله A-Book به عنوان STP معرفی می‌شود.
بروکرهای فارکس در تبلیغات و بازاریابی ممکن است از این دو اصطلاح به جای یکدیگر استفاده کنند، اما این دو اصطلاح یکی نیستند. مهم است که تفاوت آنها را بدانید.
- STP «هجینگ قبل از معامله» است.
- A-Book «هجینگ بعد از معامله» است.
بسته به اینکه بروکر شما A-Book است یا STP، نحوه اجرای سفارش شما متفاوت خواهد بود.
بروکر A-Book اجرای سریع‌تر و حداقل اسلیپیج را دارد.
دلیلش این است که بروکر ابتدا معامله شما را اجرا می‌کند، و بعد هج می‌کند. و به همین خاطر به آن «هجینگ بعد از معامله» گفته می‌شود.
بروکر STP اجرای کندتر سفارش‌ها، و اسلیپیج بیشتری دارد.
دلیلش این است که بروکر ابتدا از مطابقت معامله‌اش با تأمین‌کننده نقدینگی اطمینان حاصل می‌کند، و بعد سفارش شما را اجرا می‌کند. و به همین خاطر به آن «هجینگ قبل از معامله» گفته می‌شود.
وقتی که بروکر قبل از اجرای سفارش شما، یک پوزیشن جبرانی را با طرف دیگری باز می‌کند، به آن پردازش مستقیم یا STP گفته می‌شود.
مزیت روش STP به جای روش A-Book برای بروکر چیست؟
مزیت روش STP برای بروکر این است که اسلیپیج بین سفارش مشتری و معامله پوششی را حذف می‌کند.
اسلیپیج به تفاوت قیمت بین قیمت مورد انتظار قبل از اجرای سفارش و قیمت اصلی در زمان اجرای سفارش گفته می‌شود.
در ادبیات معاملاتی، اسلیپیج به تفاوت قیمت درخواستی، و قیمت واقعی که سفارش با آن انجام می‌شود، گفته می‌شود.
معمولا نوسان شدید بازار که در پی اخبار یا اطلاعیه‌های مهم ایجاد می‌شود، باعث رخ دادن اسلیپیج شده، و ممکن است مثبت یا منفی باشد.
در بازاری که قیمت‌ها به سرعت در حال تغییر است، یا زمانی که ارسال سفارش با تأخیر صورت بگیرد، ممکن است قیمت ارائه شده به شما با قیمت اجرای سفارش متفاوت باشد.
به این تفاوت قیمت «اسلیپیج» گفته می‌شود.
اگر اسلیپیج رخ دهد، بروکر قیمت جدید را به شما اعلام نمی‌کند. و سفارش شما بدون توجه به جهتی که بازار به سمت آن حرکت کرده، با قیمت جدید اجرا می‌شود.
اسلیپیج هم ممکن است به نفع شما باشد، و هم احتمال دارد که به ضرر شما شود.
ممکن است قیمت در زمان اجرای سفارش بیش از حد پایین بیاید، و بروکرها معمولا برای جلوگیری از آسیب این اتفاق، امکان ثبت بصورت دستی را برای مشتری فراهم می‌کنند.
در این صورت، اگر قیمت در زمان اجرای سفارش شما خارج از محدوده تعیین‌شده باشد، سفارش اجرا نخواهد شد.
برای مثال، اگر بروکر قیمت خرید جفت ارز یورو به دلار (EUR/USD) را ۱.۱۰۰۰ به شما اعلام کرده باشد، باید مطمئن شود که می‌تواند EUR/USD را با قیمت کمتری (مثلا ۱.۰۹۹۹) از تأمین‌کننده نقدینگی بخرد.
STP به بروکر اجازه می‌دهد قبل از اینکه سفارشش را با شما ببندد، خیالش بابت قیمت راحت شود. در غیر این صورت، ممکن است در معامله هجینگ ضرر کند!
اما از طرف دیگر، در حالی که امکان اسلیپیج برای بروکر حذف شده است، امکان اسلیپیج برای مشتری بالا رفته است.
اگر قیمتی که بروکر با تأمین‌کننده نقدینگی بسته است، با قیمت سفارش شما متفاوت باشد، هم ممکن است برای شما بهتر باشد هم ممکن است به ضرر شما شود.
سرعت اجرای در این روش، کندتر است چون قبل از اینکه بروکر بتواند معامله شما را تأیید کند، ابتدا باید از قیمت تأمین‌کننده نقدینگی مطمئن شود.
در طی فرآیند ممکن است قیمت تغییر کند، و قیمت توافق‌شده بین بروکر و تأمین‌کننده نقدینگی تغییر کرده باشد. اگر قیمت توافق شده بین بروکر و تأمین‌کننده نقدینگی با قیمت ابتدایی که بروکر به شما اعلام کرده بود، متفاوت باشد، سفارش شما با قیمت دوم انجام می‌شود.
وقتی بروکر STP سفارش مشتری را قبول می‌کند، بروکر به اصطلاح روی آن سفارش «کار» می‌کند که این نشان‌دهنده این است که، بروکر برای ورود به معامله با مشتری آماده است، ولی تعهدی نداده که معامله با قیمت درخواستی مشتری انجام شود!
در تصویر زیر انواع مختلف اجرای سفارش، مقایسه شده است:
بروکر STP ضرر نمی‌کند!
زمانی که یک معامله به روش STP انجام می‌شود، این نوع تراکنش به عنوان تراکنشی که برای یک طرف ریسکی ندارد، شناخته می‌شود.
فراموش نکنید که بروکر فارکس، همیشه طرف مقابل شماست، اگر در معامله شما خرید می‌کنید، بروکر می‌فروشد و اگر شما فروشنده باشید او خریدار است.
این نوع معامله، معامله «دوطرفه» است.
همان طور که پیش از این هم گفتیم، بروکر فارکس به عنوان طرف مقابل شما، در معرض ریسک بازار قرار دارد.
اما با اجرای سفارش به روش STP، تراکنش ریسک‌ناپذیری برای او امکان‌پذیر است.
وقتی شما سفارشی را با یک بروکر ثبت مي‌کنید، بروکر بلافاصله بعد از آن، سعی می‌کند یک معامله مشابه را با تأمین‌کننده نقدینگی انجام دهد.
بروکر بعد از اینکه از سفارش دوم مطمئن شد، سفارش شما را انجام می‌دهد. و به این صورت است که می‌تواند عدم ضرر کردن خود را تضمین کند.
بروکر STP در معرض ریسک نیست، زیرا بعد از ارسال سفارش:
- ابتدا از تأمین‌کننده نقدینگی (به عنوان طرف معامله) خرید می‌کند
- این معامله را در دفتر معاملاتش ثبت می‌کند
- بلافاصله بعد از آن به شما (به عنوان طرف معامله) می‌فروشد
- با همان قیمت (با «کمیسیون») یا با مارک‌آپ (بدون کمیسیون)
در نتیجه اینجا دو معامله وجود دارد:
- یکی بین شما و طرف ریسک‌ناپذیر (بروکر فارکس)
- یکی بین طرف ریسک‌ناپذیر (بروکر فارکس) و بازار (تأمین‌کننده نقدینگی).
به عنوان مثال، مشتری سفارش خرید ۱۰۰،۰۰۰ EUR/ USD را به قیمت ۱.۴۰۰۰ به بروکر می‌دهد. بلافاصله بعد از آن بروکر، ۱۰۰،۰۰۰ EUR/ USD را از تأمین‌کننده نقدینگی می‌خرد.
از آنجایی که هر دو معامله با قیمت یکسانی انجام شده‌اند (به استثنای مارک‌آپ، کمیسیون و هزینه‌های دیگر)، این معامله یک معامله بدون ریسک است.
همان طور که می‌بینید، معامله شما با بروکر و معامله بروکر با تأمین‌کننده نقدینگی مطابقت دارند.
دانستن این مفاهیم و آشنایی با معامله بدون ریسک، مهم است زیرا شما با ساز و کار بروکرها آشنا می‌شوید.
در معامله واسطه‌ای، شما به عنوان نماینده یک مشتری عمل می‌کنید، و خودتان در معامله شرکت نمی‌کنید. شما فقط روند معامله را آسان‌تر می‌کنید. این کاری است که بروکرهای واقعی انجام می‌دهند. اما در معامله شخصی، شما خودتان یک طرف معامله هستید، و در معامله شرکت می‌کنید. شما فروشنده‌ای هستید که به خریدار می‌فروشید، یا خریداری هستید که از فروشنده خرید می‌کنید. این کاری است که دیلرها انجام می‌دهند.
وقتی در پلتفرم معاملاتی‌تان یک سفارش را وارد می‌کنید، طرف مقابل معامله هم وارد معامله می‌شود، اما بعد از سفارش شما او هم با تأمین‌کننده نقدینگی، یک معامله مشابه و جداگانه را باز می‌کند. بروکر STP با این روش ریسک ضرر کردن را برای خود از بین می‌برد.
بروکر STP شما با اضافه کردن مارک‌آپ به قیمتی که تأمین‌کننده نقدینگی به او ارائه داده است، و یا گرفتن کمیسیون از شما کسب درآمد می‌کند. این یعنی درآمدهای معاملاتی بروکر بر اساس حجم معاملات است، نه بر اساس سود یا ضرر معاملاتی.
بروکر STP هیچ وقت خودش را در معرض ریسک بازار قرار نمی‌دهد، و این بدان معناست که از ضرر شما سودی نمی‌برد. بروکر STP تنها از مارک‌آپ یا کمیسیون کسب درآمد می‌کند، نه سود و ضرر شما.
بروکرهای که به این روش عمل می‌کنند، بروکرهای ریسک‌ناپذیر هستند.
شما می‌توانید در وبسایت نهاد نظارتی بروکرتان، چک کنید، و ببینید بروکرتان به این روش عمل می‌کند یا خیر.
