سرمایه گذاری خطرپذیر (VC) چیست؟ | بررسی مزایا و معایب

سرمایه گذاری خطرپذیر نوعی تامین مالی و سرمایه‌گذاری خصوصی است که سرمایه‌گذاران حرفه‌ای و شرکت‌های بزرگ در پروژه‌های نوظهور و کسب‌وکارهای کوچک که تصور می‌شود پتانسیل توسعه و رشد بلندمدتی دارند سرمایه‌گذاری می‌کنند.

در سرمایه گذاری خطرپذیر معمولا سرمایه‌گذاران ثروتمند، بانک‌های سرمایه‌گذاری و سایر موسسات تامین مالی مشارکت می‌کنند.

در این مقاله قصد داریم به معرفی کامل سرمایه‌گذاران خطرپذیر بپردازیم و موضوعاتی مانند مزایا و معایب این نوع سرمایه‌گذاری، تفاوت آن با سرمایه‌گذاری فرشته و حوزه‌های موردتوجه این نوع سرمایه‌گذاران را مورد بررسی قرار دهیم.

سرمایه گذاری خطرپذیر (Venture Capital) چیست؟

همان‌طور که در ابتدای مقاله ذکر شد، VC یا سرمایه گذاری خطرپذیر مختص استارتاپ‌ها و شرکت‌های کوچکی است که سرمایه‌گذاران معتقدند پتانسیل رشد بالایی را در آینده خواهند داشت و با سرمایه‌گذاری در آن‌ها موجب تامین مالی آن پروژه‌ها می‌شوند.

رایج‌ترین شکل تامین مالی، سهام خصوصی (Personal Equity) است اما می‌تواند به روش‌های دیگر مانند تخصیص مهارت‌های مدیریتی و فنی نیز صورت گیرد.

به‌طورکلی شرکت‌های سرمایه گذاری‌ خطرپذیر مالکیت بیشترین سهام در یک پروژه را به عهده و سپس آن‌ها را به گروهی از سرمایه‌گذاران از طریق مشارکت‌های محدود مستقل به فروش می‌رسانند. ایجاد این ارتباطات توسط شرکت‌های سرمایه گذاری خطرپذیر انجام می‌شود.

تفاوت مهم بین سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر و سایر معاملات سهام خصوصی (PE) این است که سرمایه گذاری خطرپذیر بر شرکت‌های نوظهوری متمرکز است که برای شروع کار خود به دنبال منابع تامین مالی هستند؛ درحالیکه معاملات سهام خصوصی یا PE به‌دنبال تامین مالی شرکت‌های بزرگتر و معتبر به‌عنوان سرمایه‌گذاری هستند و یا فرصتی را ایجاد می‌کنند که در آن بنیانگذاران شرکت که بتوانند بخشی از سهام خود را به دیگران انتقال دهند.

درحالیکه برخی از سرمایه‌گذاری‌ها ریسک بالاتری دارند، پتانسیل بازدهی بالاتر از حد متوسطی را نیز ارائه می‌دهند و با این وجود سرمایه‌گذاران خطرپذیر حاضر به سرمایه‌گذاری در آن‌ها هستند.

برای شرکت‌ها و یا پروژه‌های جدید با سابقه پایین (مثلا زیر ۲ سال)، سرمایه گذاری خطر پذیر یا VC روش بسیار محبوب و ضروری برای تامین مالی محسوب می‌شود مخصوصا اگر دسترسی این‌گونه شرکت‌ها به بازار سرمایه، وام‌های بانکی و سایر ابزارهای وام محدود باشد.

نقطه‌ضعف اصلی سرمایه گذاری خطرپذیر این است که در آن سرمایه‌گذاران بعد از وارد سرمایه‌گذاری در یک پروژه، صاحب سهام می‌شوند و درنتیجه در تصمیم‌گیری‌ها و آینده شرکت دخالت می‌کنند.

تاریخچه سرمایه گذاری خطرپذیر

سرمایه گذاری خطرپذیر درواقع زیرمجموعه‌‌ای از سرمایه خصوصی است.

جورج دوریوت (Georges Doriot)، پروفسور کسب‌وکار هاروارد به‌عنوان پدر سرمایه گذاری خطرپذیر شناخته می‌شود. او شرکت تحقیقات و توسعه آمریکا را در سال ۱۹۴۶ راه‌اندازی کرد و یک صندوق ۳.۵۸ میلیون دلاری را برای سرمایه‌گذاری در شرکت‌های تکنولوژی در حال توسعه ایجاد کرد.

اولین سرمایه‌گذاری او در شرکتی بود که برای اولین بار سعی داشت تا از فناوری اشعه ایکس برای درمان سرطان استفاده کند. او مبلغ ۲۰۰ هزار دلار را در این شرکت سرمایه‌گذاری کرد و سرمایه او در سال ۱۹۵۵ به ۱.۸ میلیون دلار تبدیل شد.

بحران بزرگ اقتصادی ۲۰۰۷ – ۲۰۰۸ و تاثیر آن بر سرمایه‌گذاری خطرپذیر VC

از سال ۲۰۰۷ تا سال ۲۰۰۸ یک رکود شدید اقتصادی جهانی اتفاق افتاد. این بحران با فروپاشی بازار مسکن در ایالات متحده آمریکا شروع شد و منجر به بی‌ثباتی مالی گسترده و کاهش قابل‌توجه فعالیت اقتصادی در تمام بازارهای بزرگ دنیا شد.

صنعت سرمایه گذاری خطرپذیر نیز به‌طور قابل‌توجهی تحت‌تاثیر این بحران مالی قرار گرفت. با وقوع این بحران، سرمایه گذاران خطرپذیر و همچنان سایر نهادهای مالی و سرمایه‌گذاری نسبت به اقدامات سرمایه‌گذاری خود محافظه‌کارتر شدند و مقدار پولی را که برای سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها اختصاص داده‌ بودند را کاهش دادند. همچنین نسبت به انتخاب محل سرمایه‌گذاری خود محتاطانه‌تر عمل می‌کردند و حتی برخی از آن‌ها دیگر از سرمایه‌گذاری در VC منصرف شدند!

پس از دوره رکود بزرگ اقتصادی که ناشی از این بحران مالی بود، با ظهور شرکت‌های یونیکورن (Unicorn startup) و ورود سرمایه‌گذاران جدید به این بازار، تغییرات قابل‌توجهی در سرمایه‌گذاری خطرپذیر به‌وجود آمد.

اجازه دهید ابتدا مفهوم استارتاپ یونیکورن را به‌طور شفاف توضیح دهیم.

استارتاپ یونیکورن یا تک‌شاخ به شرکت‌های خصوصی گفته می‌شود که ارزش آن‌ها بالغ بر ۱ میلیارد دلار است.

این اصطلاح اولین بار در سال ۲۰۱۳ در یک مقاله توسط یک سرمایه‌گذار خطرپذیر به نام آیلین لی (Aileen Lee) مطرح و بسیار معروف شد. از دیدگاه او، شرکت‌هایی که بتوانند به چنین ارزشی دست یابند بسیار نادر هستند و در دنیای استارتاپ‌ها معجزه به‌شمار می‌آیند؛ به‌همین دلیل آیلین لی از چنین استارتاپ‌هایی با عنوان استارتاپ‌های یونیکورن یاد کرد.

زمانی که یک استارتاپ به ارزش یک میلیارد دلار و یا بیشتر می‌رسد، گفته می‌شود که به یک استارتاپ یونیکورن تبدیل شده است. استارتاپ‌های یونیکورن به‌دلیل رشد سریع و نوآوری در کسب‌وکارها، پتانسیل ایجاد تغییر در صنایع و همچنین ایجاد بازدهی قابل‌توجه برای سرمایه‌گذاران را دارند. البته این بدان معنا نیست که دستیابی به ارزش یک میلیارد دلاری برای یک شرکت لزوما نشانه موفقیت یا سودآوری بلندمدت آن استارتاپ باشد.

به‌هرحال، با وقوع بحران مالی، سرمایه‌گذاران به دنبال بازدهی بالاتری در بازارهای دیگر بودند زیرا با رکود اقتصادی، نرخ‌های بهره همچنان پایین ماند و همین امر باعث شد سرمایه‌گذاری‌های سنتی مانند اوراق قرضه و حساب‌های پس‌انداز، جذابیت کمتری برای سرمایه‌گذاران داشته باشد و به‌دنبال بازارهای جدید برای سرمایه‌گذاری باشند. در نتیجه گروه متنوعی از سرمایه‌گذاران از جمله صندوق‌های سرمایه‌گذاری مستقل (SWF) و شرکت‌های بزرگ سهام خصوصی (PE)، به امید سودهای قابل‌توجه به استارتاپ‌های یونیکورن روی آورند.

ورود این سرمایه‌گذاران جدید، تاثیر قابل‌توجهی بر اکوسیستم سرمایه گذاری خطرپذیر داشت و باعث شد تا سرمایه گذاران خطرپذیر و دیگر نهادها در سرمایه‌گذاری‌های خود محتاطانه‌تر عمل کنند و بیشتر به سمت سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌های یونیکورن کشیده شوند.

مزایا و معایب سرمایه گذاری خطرپذیر VC

سرمایه گذاری خطرپذیر باعث تامین مالی کسب‌وکارهای جدیدی می‌شود که به بازارهای سهام سنتی دسترسی ندارند و یا با مشکل جریان نقدینگی روبرو هستند.

این مشارکت برای هر دو طرف یعنی سرمایه‌گذاران و کسب‌وکارها سودمند است زیرا کسب‌وکارها مقدار سرمایه لازم برای شروع فعالیت‌های خود را دریافت می‌کنند و در مقابل نیز سرمایه‌گذاران در شرکت‌هایی که احتمالا آینده خوبی داشته باشند صاحب سهام می‌شوند.

علاوه بر حمایت مالی و تامین سرمایه، سرمایه گذاری خطرپذیر مزایای دیگری را نیز از جمله خدمات منتورینگ و مشاوره ارائه می‌دهند و به شرکت‌های جدید راهنمایی، مشاوره و پشتیبانی می‌دهند و به آن‌ها کمک می‌کنند تا کسب‌وکار خود را با موفقیت راه‌اندازی کرده و آن را رشد دهند.

از دیگر خدمات سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر این است که آن‌ها به شرکت‌های جدید در یافتن افراد و مشاوران بااستعداد کمک می‌کنند. این پشتیبانی شبکه‌ای می‌تواند برای موفقیت یک استارتاپ حیاتی باشد زیرا به آن‌ها کمک می‌کند تا با افراد مناسبی که می‌توانند به رشد آن‌ها کمک کنند، در ارتباط باشند.

هنگامی که یک استارتاپ، پشتوانه قابل‌توجهی از سرمایه‌گذاران باتجربه را دریافت کند می‌تواند از حمایت قوی جامعه سرمایه‌گذاران خطرپذیر به‌عنوان اهرمی برای جذب سرمایه‌گذاری‌های بیشتر از سایر سرمایه‌گذاران استفاده کند. درواقع، داشتن حمایت سرمایه‌گذار‌های خطرپذیر، اعتبار استارتاپ را افزایش می دهد و آن را برای سایر سرمایه گذاران جذاب‌تر و قابل اعتمادتر می‌کند.

علاوه‌بر‌اینکه حمایت سرمایه‌گذاران خطرپذیر از کسب‌وکارها باعث تامین مالی آن‌ها شده و مزایای خاص خود را به همراه دارد، این نوع سرمایه‌گذاری دارای معایب احتمالی قابل‌توجهی نیز هست!

همان‌طور که گفته شد سرمایه‌گذاران خطرپذیر معمولا در ازای حمایت مالی خود، جزئی از مالکان شرکت می‌شوند و در نتیجه منافعی در موفقیت شرکت خواهند داشت. همراه با مالکیت سهام در شرکت، سرمایه‌گذاران خطرپذیر ممکن است بخواهند بر تصمیمات کلیدی، استخدام مدیران و … دخالت کنند و یا به‌طور کلی بر هدایت شرکت تاثیرگذار باشند.

به‌عنوان مثال معمولا سرمایه گذاران خطرپذیر با هدف دستیابی به بازدهی سریع در سرمایه‌گذاری خود در استارتاپ‌ها سرمایه‌گذاری می کنند و انتظار دارند تا در یک دوره نسبتا کوتاه، سود کلانی به‌دست آورند. به دلیل تمرکز آن‌ها بر بازدهی سریع، ممکن است سرمایه‌گذاران خطرپذیر، شرکت را برای “خروج سریع” تحت فشار قرار دهند؛ یعنی شرکت را ترغیب کنند تا زودتر از آن‌چه که در ابتدا برنامه‌ریزی کرده بودند پروژه را پایان دهند و سهام را بفروشند.

درنتیجه، دخالت سرمایه‌گذاران در تصمیم‌گیری های اصلی باعث می‌شود تا کسب‌وکار، کنترل کامل و خلاقانه خود را نسبت به مسیری که می‌خواهد در پیش بگیرد از دست بدهد.

تفاوت سرمایه گذاری فرشته با سرمایه گذاری خطر پذیر چیست؟

اگر دنبال‌کننده مقالات ایران بروکر باشید می‌دانید که قبلا در مقاله‌ای، به‌طور کامل و شفاف به بررسی سرمایه‌گذاران فرشته پرداختیم اما اجازه دهید یک‌بار دیگر مفهوم سرمایه‌گذاری فرشته یا سرمایه‌گذاران فرشته را به‌طور خلاصه توضیح دهیم.

سرمایه‌گذاران فرشته افرادی هستند که سرمایه خود را به استارتاپ‌ها، کسب‌وکارهای کوچک و یا کارآفرینان اختصاص می‌دهند و درعوض اوراق قرضه قابل‌تبدیل به سهام و یا مالکیت سهام آن پروژه (یا شرکت) را دریافت می‌کنند.

تفاوت اصلی میان سرمایه‌گذاری فرشته و سرمایه‌گذاری خطرپذیر در منبع سرمایه و مرحله سرمایه‌گذاری نهفته است اما در ادامه به برخی از تفاوت‌های دیگر این دو نیز اشاره شده است:

منبع سرمایه در سرمایه گذاری فرشته و سرمایه گذاری خطر پذیر

سرمایه‌گذاران فرشته معمولا افرادی با ارزش خالص بالا (HNWI یعنی افرادی که حداقل یک میلیون دلار برای سرمایه‌گذاری دارند) هستند که از ثروت شخصی خود برای سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها و شرکت‌ها در مراحل اولیه راه‌اندازی آن‌ها استفاده می‌کنند.

شرکت‌های VC، سرمایه نهادهای مختلف مانند صندوق‌های بازنشستگی، افراد ثروتمند و غیره را برای سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها و شرکت‌های با پتانسیل رشد بالا جمع‌آوری می‌کنند و از وجوه جمع‌آوری‌شده در سرمایه‌گذاری‌ها استفاده می‌کنند.

حجم سرمایه‌گذاری در سرمایه گذاری فرشته و سرمایه گذاری خطر پذیر

حجم سرمایه‌گذاری سرمایه‌گذاران فرشته معمولا کمتر از سرمایه‌گذاران خطرپذیر است. سرمایه‌گذاران فرشته ممکن است از چند هزار دلار تا چند میلیون دلار در یک پروژه سرمایه‌گذاری کنند.

سرمایه‌گذاری‌های خطرپذیر معمولا با مبالغ بیشتری سرمایه‌گذاری می‌کنند که می‌تواند از چند میلیون دلار تا ده‌ها یا حتی صدها میلیون دلار متغیر باشد.

مرحله سرمایه‌گذاری در سرمایه گذاری فرشته و سرمایه گذاری خطر پذیر

سرمایه‌گذاران فرشته در مراحل اولیه راه‌اندازی یک استارتاپ، زمانی که به دنبال سرمایه اولیه هستند وارد شده و مسئولیت تامین مالی را برعهده می‌گیرند و سرمایه اولیه حیاتی را برای آن‌ها فراهم می‌کنند. برخلاف سرمایه‌گذاران فرشته، معمولا سرمایه‌گذاران خطرپذیر در مراحل بعدی رشد یک شرکت، زمانی که استارتاپ به دنبال سرمایه‌های بیشتر برای گسترش و توسعه کار خود است سرمایه‌گذاری می‌کنند.

مشارکت در مدیریت در سرمایه گذاری فرشته و سرمایه گذاری خطر پذیر

سرمایه‌گذاران فرشته در همکاری با شرکت‌ها رویکرد عملی‌تری دارند و به بنیانگذاران و تیم مدیریتی استارتاپ، مشاوره و راهنمایی ارائه می‌دهند.

باوجود اینکه شرکت‌های رسمی خطرپذیر نیز همانند سرمایه‌گذاران فرشته راهنمایی و پشتیبانی به استارتاپ‌ها ارائه می‌دهند اما معمولا روابط رسمی‌تری را در همکاری خود با شرکت‌ها دارند و کمتر در فعالیت‌های روزانه شرکت دخالت می‌کنند.

تحمل ریسک در سرمایه گذاری فرشته و سرمایه گذاری خطر پذیر

سرمایه‌گذاران فرشته، تحمل ریسک بالاتری دارند زیرا مایلند در پروژه‌های نوپا با نتایج نامشخص سرمایه‌گذاری کنند.

شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر نسبت به سرمایه‌گذاران فرشته تحمل ریسک کمتری دارند اما از آن‌جایی به دنبال بازدهی بالاتر در سرمایه‌گذاری‌های خود هستند، با تنوع بخشیدن به سبد سرمایه‌گذاری خود در بین شرکت‌های مختلف، ریسک‌های سرمایه‌گذاری خود را مدیریت می‌کنند.

فرآیند انجام سرمایه گذاری خطرپذیر

سوالی که ممکن است از خود بپرسید این است که چگونه استارتاپ‌ها و شرکت‌های نوپا، توجه سرمایه گذاران خطرپذیر را به خود جلب می‌کنند و موفق به تامین مالی از سوی آن‌ها می‌شوند؟

درواقع این فرایند ملزم به طی کردن چند مرحله کلیدی است و درصورتی که شرکت‌ها بتوانند با موفقیت آن‌ها را پشت سر بگذارنند، واجد شرایط برای تامین مالی از سوی سرمایه گذاران خطرپذیر می‌شوند.

برای شروع ابتدا استارتاپ‌ها نیاز دارند تا بیزنس پلن و یا طرح کسب‌وکار خود را به شرکت‌های سرمایه گذاری خطرپذیر ارائه کنند. این بیزنس پلن‌ها درواقع چشم‌انداز، استراتژی‌ها و پیش‌بینی‌هایی درمورد آینده شرکت است.

پس از ارائه طرح، شرکت‌های VC تحقیقات لازم را که مستلزم بررسی جنبه‌های مختلف شرکت از جمله مدل کسب‌وکار، محصولات، تیم مدیریت، سابقه عملیات و سایر عوامل حیاتی است را انجام می‌دهند. از آن‌جایی که شرکت‌های VC تمایل دارند در تعداد محدودی از پروژه‌ها با مبالغ بیشتری سرمایه‌گذاری کند، انجام تحقیقات برای آن‌ها بسیار مهم است.

لازم به ذکر است که شرکت‌های سرمایه گذاری خطرپذیر دارای متخصصان حرفه‌ای است که هرکدام دارای تجربه سرمایه‌گذاری قبلی هستند و علاوه بر آن در صنایع مختلف و خاصی تخصص دارند که باعث می‌شود در اتخاذ تصمیمات سرمایه‌گذاری آگاهانه‌تر و حرفه‌ای‌تر عمل کنند.

پس از تکمیل بررسی‌های لازم، شرکت سرمایه گذاری خطرپذیر یا سرمایه‌گذار متعهد به تامین مالی کسب‌وکار در ازای مالکیت سهام شرکت می‌شود. تامین مالی ممکن است به‌صورت یک‌جا نیز انجام شود اما معمولا به‌صورت دوره‌ای به شرکت ارائه می‌شود.

هنگامی که سرمایه‌گذاری انجام می‌شود، سرمایه‌گذار خطرپذیر به‌طور فعال در روند کاری شرکت مشارکت می‌کند و خدماتی مانند مشاوره و پشتیبانی را به آنان ارائه می‌دهند. همچنین برای اطمینان از همسو بودن اقدامات شرکت با اهداف مورد توافق،‌ به‌طور کلی بر اعمال آن‌ها نظارت می‌کنند.

پس از یک دوره معین، معمولا ۴ تا ۶ سال پس از سرمایه‌گذاری اولیه، سرمایه‌گذار به‌دنبال خروج از شرکت است که این خروج ممکن است در زمان عمومی شدن شرکت یعنی عرضه اولیه سهام شرکت (IPO) انجام شود.

سرمایه گذاران خطرپذیر در چه حوزه هایی سرمایه گذاری می کنند؟

برخی از زمینه‌هایی که مورد توجه سرمایه‌گذاران خطرپذیر قرار گرفته است عبارتند از:

تکنولوژی، بیوتکنولوژی و علوم زیستی، بهداشت و درمان، تجارت الکترونیک و لوازم الکترونیکی مصرفی، انرژی پاک و پایداری کره زمین، فناوری آموزشی، هوش مصنوعی و ربات‌ها، تجزیه و تحلیل داده‌ها و کلان‌داده‌ها، فناوری مالی، حمل‌ونقل، کریپتوکارنسی و بلاکچین!

بله ارزهای دیجیتال و فناوری بلاکچین نیز حوزه‌هایی هستند که برخی از سرمایه گذاران خطرپذیر در آن سرمایه‌گذاری می‌کنند. ارزهای دیجیتال و استارتاپ‌های بلاکچین به‌دلیل نوآوری‌های ساختارشکنانه در امور مالی، مدیریت زنجیره تامین (Supply Chain Management)، بهداشت و درمان و بسیاری از صنایع دیگر، توانسته است توجه بسیاری را برای سرمایه‌گذاری جلب کند.

باوجود اینکه سرمایه‌گذاری در این فضا می‌تواند گاها بسیار پرسود باشد اما دارای ریسک‌های ذاتی خود نیز هست. بنابراین سرمایه‌گذاران قبل از سرمایه‌گذاری در پروژه‌های ارز دیجیتال و استارتاپ‌های بلاکچین، ریسک‌ها و پاداش‌های احتمالی را به‌دقت مورد ارزیابی قرار می‌دهند.

جالب است بدانید که شرکت‌های VC، پورتفوی سرمایه‌گذاری خود را به‌صورت عمومی در اختیار افراد قرار می‌دهند و آن‌ را منتشر می‌کنند. در ادامه مطلب به معرفی برخی از این شرکت‌ها می‌پردازیم که می‌توانید با دنبال کردن اقدامات سرمایه‌گذاری آن‌ها، شما نیز سهمی در سرمایه‌گذاری خطرپذیر داشته باشید.

شرکت های VC در ارزهای دیجیتال

شرکت‌های VC، معمولا پرتفوی سرمایه‌گذاری خود در را به‌صورت عمومی منتشر می‌کنند. دردسترس بودن این اطلاعات ارزشمند به کاربران امکان می‌دهد تا بتوانند پروژه‌های معتبر و پرپتانسیل را شناسایی کرده و از آن‌ها در سبد سرمایه‌گذاری خود نیز استفاده کنند. (البته توجه داشته باشید سرمایه‌گذاری در این پروژه‌ها از سوی VCها به‌معنای سودآور بودن آن‌ها در آینده نیست و لازم است قبل از هرگونه اقدام مالی و کپی کردن پرتفوی آن‌ها، تحقیقات کافی را انجام دهید.)

به‌همین منظور در جدول زیر نام شرکت‌های سرمایه‌گذاری خطرپذیر که در برخی پروژه‌های ارز دیجیتال سرمایه‌گذاری کرده‌اند، به‌همراه مجموع دارایی‌های سرمایه‌گذاری‌شده و تعداد سرمایه‌گذاری‌های موفق آن ذکر شده است.

خلاصه مطلب ـ سرمایه گذاری خطرپذیر VC

سرمایه گذاری خطرپذیر یا VC نوعی روش سرمایه‌گذاری است که در آن سرمایه‌گذاران بزرگ و نهادهای مالی بر روی استارتاپ‌ها و کسب‌وکارهای کوچک که انتظار می‌رود آینده روشنی داشته باشند و به دنبال تامین مالی هستند سرمایه‌گذاری می‌کنند.

برخی مزایای سرمایه گذاری خطرپذیر عبارتند از:

• سرمایه‌گذاری خطرپذیر موجب تامین مالی شرکت‌هاو کسب‌وکارهای نوظهوری می‌شود که نیاز به سرمایه اولیه دارند.
• این نوع سرمایه‌گذاری کاملا متفاوت از سرمایه‌گذاری‌های سنتی است که در آن جریان نقدینگی، دارایی‌ها و یا وثیقه‌های موجود در شرکت نقش مهمی در تامین منابع مالی دارند زیرا سرمایه‌گذاران خطرپذیر به‌جای تکیه بر معیارهای مالی، بیشتر بر بر پتانسیل و نوآوری آینده یک شرکت تمرکز می‌کند.
• VC، خدمات ارزشمندی مانند مشاوره و پشتیبانی را به استارتاپ‌ها ارائه می‌کند و به آن‌ها کمک می‌کند تا افراد بااستعداد را جذب کرده و کسب‌وکار خود را توسعه دهند.

با وجود مزایای قابل‌توجه VC، این روش دارای معایبی نیز هست که عبارتند از:

• سرمایه‌گذاران خطرپذیر با سرمایه‌گذاری در استارتاپ‌ها، ممکن است مالک بخش بزرگی از سهام شرکت شوند و در نتیجه این کار کنترل و نفوذ کلی بنیانگذاران و سهامداران اصلی را بر فرآیندهای تصمیم‌گیری شرکت کاهش می‌دهد.
• سرمایه‌گذاران خطرپذیر معمولا انتظار رشد و بازدهی سریع پروژه‌ها را دارند که با چنین دیدگاهی ممکن است شرکت را تحت فشار قرار دهند تا به‌جای تمرکز برروی رشد و دنبال کردن اهداف بلندمدت، زودتر از موعد مقرر از برنامه‌های خود خارج شوند.

سرمایه‌ گذاران خطرپذیر از جمله شرکت‌های برتر مانند Coinbase Ventures، Pantera Capital و Sequoia Capital و غیره (که نام آن‌ها در یک جدول به‌صورت جامع در مطلب آورده شده است) به دنبال حوزه‌های مختلفی برای سرمایه‌گذاری هستند. ارزهای دیجیتال و بلاکچین نیز از حوزه‌هایی هستند که در چند سال اخیر بسیار مورد توجه آن‌ها برای سرمایه‌گذاری قرار گرفته است.

از آن‌جایی که این شرکت‌های سرمایه‌گذاری پرتفوی خود را به‌صورت عمومی به اشتراک می‌گذارند، افراد می‌توانند با دنبال کردن اقدامات سرمایه‌گذاری آن‌ها، در سرمایه‌گذاری خطرپذیر ورود کرده و در حوزه‌های مختلف و پرپتانسیل سرمایه‌گذاری کنند.