رابرت سولو یک اقتصاددان برجسته آمریکایی و پروفسور ممتاز در موسسه فناوری ماساچوست (MIT) است. سولو برنده جایزه یادبود نوبل در علوم اقتصادی در سال 1987 بود.
رابرت ام.سولو در دوران دانشجویی در هاروارد دستیار پژوهشی زیر نظر استاد و اقتصاددان واسیلی لئونتیف شد و به توسعه روش تحلیل داده-ستانده در اقتصاد به استادش کمک کرد.
سولو به دلیل نظریه‌های اقتصادی که نقش فناوری را در افزایش بهره وری برای توسعه اقتصاد توضیح می‌دهد، شناخته شده است. سولو علاوه بر دانشگاه، به عنوان عضوی از شورای مشاوران اقتصادی (در زمان پرزیدنت کندی) و در کمیسیون حفظ درآمد رئیس جمهور (در زمان پرزیدنت نیکسون) به دولت خدمت کرده است.
آشنایی کامل و جامع با رابرت سولو
سولو با ارائه نظریه رشد اقتصادی در ایالات متحده مشهور شد و سپس با توسعه نظریه‌های بعدی همچون مدل رشد نئوکلاسیک سولو سوان توانست در سال 2014 مدال آزادی ریاست جمهوری را به دلیل مشارکت برجسته خود در تئوری و عمل اقتصادی دریافت کند. چرا که نظریه‌های او همیشه در علوم اقتصاد پیشگام بود.
سولو در سال 1924 در بروکلین به دنیا آمد و در سن شانزده سالگی موفق به دریافت بورسیه تحصیلی در دانشگاه هاروارد شد. در سال 1942، سولو هاروارد را ترک کرد تا به ارتش ایالات متحده بپیوندد. او قبل از بازگشت به هاروارد در سال 1945 در جنگ جهانی دوم در شمال آفریقا و سیسیل خدمت کرد. سولو در دوران دانشجویی در هاروارد دستیار پژوهشی زیر نظر استاد و اقتصاددان واسیلی لئونتیف بود و به توسعه روش تحلیل داده-ستانده اقتصادی کمک شایانی کرد.
در سال 1949، سولو توانست بورسیه تحصیلی در کلمبیا دریافت کند و بلافاصله پس از آن، او استادیار موسسه فناوری MIT شد.
سولو و همکارش ساموئلستون دفاتر اقتصادی در موسسه MIT داشتند. بعدها، ساموئلسون تحقیقات سولو را در رابطه با نظریه رشد هنگام ویرایش ششم کتاب خود با نام تحلیل مقدماتی، ادامه داد.
یکی از مهمترین تئوری‌های اقتصادی که سولو با آن معروف شد، نظریه سولو بود که در آن نقش توسعه اقتصادی را با توجه به نیروی کار، سرمایه ثابت و اندازه‌گیری بهره‌وری آن محاسبه می‌کند. این مفهوم ریشه در مقاله ای به نام «تغییر فنی و عملکرد کل تولید» در سال 1957 دارد.
سولو بر اساس داده های تولید ناخالص ملی (GNP)، به این نتیجه رسید که نیمی از رشد کلی کشور آمریکا به دلیل نیروی کار و سرمایه اتفاق افتاده و تغییرات توسعه‌ای نقش کمتری نسبت به نیروی کار داشته است.
سولو در سال 1958 کتابی با عنوان Linear Programming و تحلیل اقتصادی به طور مشترک نوشت. او یک نمایشگاه در سال 1970 زد و کتاب «بازار کار به عنوان یک نهاد اجتماعی» را در سال 1990 منتشر کرد. همکاری رابرت سولو با ساموئلسون ثمرات زیادی به همراه داشت و این دو اقتصاددان با همکاری یکدیگر توانستند نظریه رشد (Von Neumann’s)، نظریه سرمایه، برنامه ریزی خطی، و منحنی فیلیپس را تکمیل کنند.
رابرت سولو علاوه بر مشارکت‌هایش در حوزه اقتصاد و دانشگاه اقتصاد، به عنوان عضوی از شورای مشاوران اقتصادی تحت ریاست پرزیدنت کندی و در کمیسیون حفظ درآمد رئیس‌جمهور تحت ریاست جمهوری نیکسون به دولت خدمت کرد.
رابرت سولو به عنوان یک استاد و اقتصاددان، کمک های بی شماری به بسیاری از دانشجویانش در علوم اقتصاد کرد. به عنوان مثال، شاگرد او با نام پیتر دایموند، در سال 2010 توانست با کمک‌های سولو جایزه نوبل دریافت کند.
سولو به طور رسمی در سال 1995 بازنشسته شد، او هنوز دفتری در موسسه پژوهشی MIT دارد و هنوز کتاب‌های متعدد اقتصادی منتشر می کند.
سوالات متداول
چرا رابرت سولو برنده جایزه نوبل شد؟
سولو به خاطر مشارکت در نظریه رشد اقتصادی برنده جایزه نوبل شد. این جایزه به منظور قدردانی از مشارکت استثنایی او در مطالعه علوم اقتصادی بود که در نتیجه آن منجر به رشد تولید و افزایش رفاه مردم ایالات متحده شد.
نظریه اصلی رابرت سولو چیست؟
نظریه اصلی سولو با نام باقیمانده سولو شناخته می‌شود که به عنوان معیاری برای رشد بهره وری اقتصادی و تکنولوژی توصیف می شود. در این نظریه رشد اقتصاد یک کشور با تولید انجام می‌شود که نمی توان آن را به انباشت سرمایه و نیروی کار (عوامل تولید) نسبت داد.
در مدل رشد سولو، حالت پایدار چه زمانی رخ می دهد؟
حالت پایدار حالتی است که در آن سطح سرمایه هر کارگر تغییر نمی کند. حالت پایدار با حل معادله زیر بدست می آید:
k’ = k => (1 + g)k = (1 – d)k + sakb . (تابع تولید به شکل زیر است: Y = aKbL1-b که در آن 0 < b < 1.)
رابرت ام. سولو چه چیزی را با پایداری اقتصادی مرتبط می داند؟
رابرت سولو پایداری اقتصادی را به عنوان پیامد اجتماعی تعریف می‌کند که به نسل‌های آینده اجازه رفاه را می‌دهد. برای پایداری جامعه در آینده، دولت باید بتواند از سرمایه کافی (انسانی، فیزیکی و طبیعی) برای نسل‌های آینده برای ایجاد استانداردهای زندگی معادل یا بهتر اطمینان حاصل کند.
