ارتقای پکترا اتریوم باز هم به تعویق افتاد؛ این بار تست‌ نت سپولیا دچار مشکل شد!

ارتقای پکترا (Pectra) در شبکه اتریوم به دلیل مشکل فنی در تست‌ نت سپولیا با تأخیر مواجه شد. این اختلال که به یک قرارداد سپرده‌گذاری سفارشی مربوط می‌شود، برخی از کلاینت‌های لایه اجرا (EL) را دچار مشکل کرده و باعث شده است که تراکنش‌ها به درستی در بلاک‌ها گنجانده نشوند.

تیم بیکو (Tim Beiko)، سرپرست پشتیبانی این پروتکل در بنیاد اتریوم، در تاریخ ۱۵ اسفند اعلام کرد که این مشکل به دلیل یک قرارداد سپرده‌گذاری سفارشی در سپولیا به وجود آمده است که برخی از کلاینت‌های لایه اجرا (EL) را دچار اختلال کرده است. این نقص باعث شده است که تراکنش‌ها به درستی در بلاک‌ها ذخیره نشوند.

وی در این خصوص توضیح داد:

ما در حال بررسی مشکلی هستیم که به دلیل قرارداد سپرده‌گذاری سفارشی در سپولیا ایجاد شده است. این مشکل باعث شده برخی از کلاینت‌های لایه اجرا نتوانند تراکنش‌ها را در بلاک‌ها ثبت کنند.

امیلیانو بوناسی (Emiliano Bonassi)، مدیر محصول شرکت زیرساختی کریپتو Conduit، نیز این اختلال را تأیید کرد و اظهار داشت که شبکه در حال انتشار بلاک‌های خالی است.

نکته قابل توجه این است که این مشکل کمتر از دو ساعت پس از آنکه بیکو از نهایی شدن موفقیت‌آمیز ارتقای پکترا در سپولیا خبر داده بود، نمایان شد.

سپولیا به عنوان یکی از محیط‌های آزمایشی مهم اتریوم، شرایط شبکه اصلی را شبیه‌سازی می‌کند و این مرحله از تست‌ نت قرار بود آخرین گام بزرگ پیش از اجرای پکترا در شبکه اصلی باشد. با این حال، با توجه به مشکلات فنی اخیر، زمان‌بندی راه‌اندازی این ارتقا که انتظار می‌رفت ماه آینده انجام شود، اکنون در هاله‌ای از ابهام قرار دارد.

پکترا یکی از جاه‌طلبانه‌ترین هاردفورک‌های اتریوم محسوب می‌شود و هدف آن بهبود تجربه توسعه‌دهندگان و کاربران است.

این اولین باری نیست که ارتقای پکترا با مشکلات مواجه می‌شود. اخیراً در تست‌ نت هولسکای نیز به دلیل آدرس‌های نادرست قرارداد سپرده‌گذاری، مشکلاتی از جمله انشعاب‌های زنجیره‌ای و تأخیر در نهایی‌سازی بلاک‌ها رخ داده بود. توسعه‌دهندگان به سرعت برای رفع این مشکل اقدام کردند، اما تلاش‌ها برای تثبیت شرایط همچنان ادامه دارد.

کریستین کیم (Christine Kim)، محقق در شرکت گلیکسی دیجیتال، در مورد تأثیرات گسترده‌تر این مشکلات آزمایشی اظهار داشت که رشد اکوسیستم اتریوم می‌تواند زمان مورد نیاز برای ارتقاهای آینده را افزایش دهد؛ چراکه اطمینان از یک انتقال روان، به طور فزاینده‌ای پیچیده‌تر می‌شود.